یک غزل و یک رباعی
عیدانه
عید است بده بوسۀ عیدانۀ من
آباد بکــــــن خــــانۀ ویـــرانۀ من
ای یار بیا که من علیـــل دردم
فارغ ز غم و درد شـود خانۀ من
غزل
بیا یکبار از یک من، یک مثقــــــال کمــتر شو
بده دستت و بامن، از سر اخــلاص همـسر شو
چـــرا بیـــــهوده میـکوشی پی قتلم، عــزیز من
بزن لبخنده ای امشب، شادان باش و دلبر شو
مــرا آزاد کن در اسمان نیلی احساس پاک خود
و لطفی کن برایم قوتی یکـــبال و یک پر شو
گلی بشگفته باش و عـطر افشان باش یار من
امید یک بهار دیگـرم در فصــــل آخـــر شو
نمیخواهم چون سنگی، به پای لنگ من باشی
امیــل گــــردنم شو، خلقـــۀ زر شو گوهر شو
تویی نسلی حوا و آدم از روز الست ای دوست
بیا با من محــــبت کـن پدر باش و برادر شو
جهانمهر هروی
۱۷ سپتمبر ۲۰۰۹