غزل
بیا شبی غــزل از جنـــس عاشـــقی پرداز
دل شکـــستۀ ما را به مهـــر خود بنــــواز
ترا چه کــرده که با آه سـرد همــــراهی
نمی رســـد ز دل گــــرم مــن ترا آواز
تو در حریم بتی دســت و پای گم کـردی
اقامه میکنی در خواهشات خـــویش نماز
قـــریب مــسند جمــشید و حاتم طـایی
حکایتــــیست ز درمــاندگی و راه دراز
صداقـــــت دل ما از ریا بری باشد
مکن به آئینه از عجــز خــویش راز و نیاز
من و خــدا و تو و محتسب به این دنیا
کشیده ایم خطی بر واژه های عاشق ساز
نه سالک از ره سجاده میرسد به خدا
نه عابد از پی هــر سجده میشود اعـــزاز
مرا سبق به ره عشق داده است حلاج
که بوده دار نصـیب گلـوی ســر افــراز
نعمت الله ترکانی
3 عقرب 1389