افسانه کرزی
بدان این فتنۀ تو همچنان از عقــــل من دور است
و من هـــم ناگذیرم تا بگویم چشم من کور است
تو روزی گفــته بودی بر سر راهــــم بکاری گل
بهاری گر نباشد گلستانی از چه مــقـدور است؟!
تمام حـــاصل عمــرت به دست ابلــــــــهی افتاد
همه حیران ازین تزویرو از این دزدی و چور است
ندانم از کجــــا نام مسافـــــر را تو دانستی
که او «ملا عمر » یا «اختر گمنام منصور» است
کسی کــو از درون خانه اش چیزی نمـــیداند
کجا داند که در همسایگی هایش کی مامور است
***
عجب رسمی که دوستان را برایت دشمنت گویند
ترا هم اینچنین افسانۀ شیرین چو انگور است
نعمت الله ترکانی
22دسمبر 2010
شاعر گرامی حفیظ الله زریر این غزل را به پاسخ افسانۀ کرزی فرستاد که اینجا میگذارمش. برای این شاعر توانای کشورم صد مرحبا نثارمیکنم.
خرمهره ی بساط توانگر نمی شود
هر رهروی به رتبه ِ رهبر نمی شود
سنگ سیاه لعل نگردد هزار سال
انگشتری که دست هنرور نمی شود
مکر و فریب گشته کنون زیور زبان
بیچاره راست دیگر باور نمی شود
با باغ سرخ و سبز فریبم چه میدهی!
شیرین دهن ز گفتن شکر نمی شود
امروز وعده ها چو بفردا بیافگنی
عمری که میرود دگر از سر نمی شود
ای بُز نمیر ،تا جو لغمان همی رسد!
شاید رسد، ولیک میسر نمی شود
حرفت « زریر» کی رسد آخربه گوش کس
این ها علاج فتنه گر کر نمی شود
حفیظالله زریر