دوستان عزیز: اینگ دو غزل با مضامین ناهمگون خدمت شما تقدیم میگردد. غزل دوم به جواب شاعر توانا جناب حضرت ظریفی سروده شده و در ویلاگ اش موجود است. هرگاه سکتگی در آن به چشم میخورد امیدوارم بر من خرده نگیرید
بهــار آمــده، مــن منتــــظر به آمــــدنت
چو گل به خنده شکوفان بود لب و دهنت
شراب عافــــیت از جـــام لاله نوشـت باد
که رنگ هـــردو لبت دارد و جـلای تنت
شکـــوه قامت تو، برگ و بار اردیبهـشت
درخــت سیــب به تن کرده باز پیرهــنت
به مقـــدم تو چمــن جلوه ی گل و سنبــل
ســـرود چلچله ها گشته شعر هر سخنـت
***
درون حجــله ی سبزینه های فــروردین
گل بنفــــشه بنـازد به زلف پر شکــــنت
۲۸ فبروری ۲۰۰۸
زین گـــردش ایام که هر سال بهـــار است
ما را همه این فرصت خوش نالۀ زار است
آن لاله ی خــونیــــن جگــر دشت بنــا لــــد
از بس که به هر گوشه شهیدی و مزار است
نه بام و لب بام و نه دیــــوار امیـن اســت
زیـــر هــمه از خــلق خـــدا کله منار است
درباغ حــریفــــان خـــورند باده ی رنگــین
اینــــجا هــمه عشاق، کـباب از غم یار است
با ســـبزه و گـل قلــب کس آذین نـتوان کـرد
ســرمنشــع پیــدایــش ما بـوتۀ خــــار اسـت
خــوشی مطلب از طبع شاعـر و غزل هاش
غــم از پی غـم میرسد و غصه هزار اسـت
مــلکی کـه در آن دانـــه نگـــــردیده جوانه
باری سخن از گفــتن نـوروز چـه کار است
۲۸ فبروری ۲۰۰۸