تقدیم به همه مادران روی زمین و خاصتا سرزمین من افغانستان که رنج فرزند شهید، گرسنه، بی سرنوشت و در بند خود را میخورند و آه میکشند.
یاد مادر
بیـــــاد آنکــه مـــرا جـــلوه ی بهــــاران داد
چو شاخه ی گلـسرخی به دست یاران داد
اگـــر چه بود بهـــایم گیاه هـــرزه ی دشت
طــراوتی ز بهــشت ام چگـــونه آسان داد
نشست در دل مـــن جـــاودانه چهره ی او
ز نـــور معـــرفت ام جــلوه هـای ایمان داد
نهـــاد حـــرف محبــت بـــه مصرع غــزل ام
شکــــوه عشق به همــنوع من فــراوان داد
فــــدای همـت مادر که خلقت از تن اوست
به مُلـــک عالــم و عاقــــل و مرد میـدان داد
زمیـــن نبــود و زمان هیچ و مختصــر همگی
خدا فـــرشته ی آورد و نامـش انسان داد
۱۰ می ۲۰۰۸