شهر عشق تقدیم میشود به شاعران شوریدۀ بلخ بامی ( سهراب سیرت،حامد خاوری،ژکفر حسینی، صادق عصیان، سلیمان دیدار شفیعی،علی ادیب،خالد نویسا،سهراب سامانیان، ابراهیم امینی، وحید وارسته، حبیب غریبیار، خالده جان فروع، فرشته جان سید و دیگران) که دارند فضای ادب و فرهنگ ما را با دلهای شوریدۀ شان روشنی میبخشند. امید مورد قبول شان واقع شود.
یکبار دیگـر بلخ، شهـر عشق و وفــا شد
در کـوچـــه و در خانه آن، شـور به پا شد
سرخـیل حریفان مـــحبت همـــه گشتند
این خاک دیگر، آینه ی سلــسله ها شد
نازم به تو ای توسـن دلهــای پر از مهــر
کز برکت تو، کعــبه مــرا چهــره نمـا شد
اندیشه گل سرخ و بهــاران همه سبزی
امیــد جــوان، مُلــک مــرا آب بقـــا شـد
کــردم به تفاعُــل، نیـت دیــدن محبوب
دیدم همه جا دست اجابت به دعا شد
یکــروز اگـــر، چـرخ زنان جامـــه دریدم
با خویش نپنداری، که دیوانه چــرا شد
(تبریز ) نیـــاورده، هــنوز ام نفـــس یار
این روح به سماوات در آمیخت و فنا شد
۲۲ می ۲۰۰۸
از بــــس دلم افــسرده ز هــر زخــم زبانـی
پژمـــرده شدم ریخـــته چو ن بـــرگ خزانی
هر کس به طریقی شکند شیشیه ی قلبم
خیــری نرسید از مـن و این فصــــل جوانی
با شعــر وداع کــــردم و با قصه و با طنز
دگـــر نبــــرم ره به دل گــــرم معــانی
گفـــتی که چرا غافـل ام از پند حکیـــمان
از سینـــۀ پر مهـر من ای خواجه چه دانی
ما را چـــو به خاک سیه و تیره سپـــردی
از سبــــزۀ ما بـــوی وفــا یاب نشـــانی
غیـــر از سخن مهــر درین دفتـــر و دیـوان
هـــرگز سخن لهـــو و پراگــــنده نخوانـی
جهانمهر هروی
۲۱ می ۲۰۰۸