این غزل را به ( جاوید شریف) آواز خوان نسل جوان و به پاس غزلی زیبایی که از حنجزۀ طلایی اش سروده تقدیم میکنم. البته عنوان غزل او چنین است:
عالمی بسته کمر بهر تو در کشتن ما
چقدر دوسـت ترا و چقــدر دشمــن ما
نمیدانم این آواز دلگیر و این موسیقی زیبا چقدر دلنشینم شد که مرا به گفتن واداشت. اگر تا حال نشنیده اید اینست آدرس این صدای گیرا.
http://de.youtube.com/watch?v=eP8FMLPeRR0&eurl=http://www.afghanmaug.net/
ای پریچـــهره که دل در گـــرو مـــا داری
مصلحــت نیست، که امــروز به فـــردا داری
قد تو سرو، لبت لعل و دو چشمـــت جــادو
هر کجا شیفته ایست، در دل او جــا داری
آنقــــدر دلبــــری آمــوختی ای مایـــۀ نــاز
که به هرکوچه هـزار عاشق و شیــدا داری
شـب مـــا روشنی از نــور جمـال ات دارد
پرتـــوی از قمــر و شمــس، و ثـریـا داری
داد حسن تو به مُلک دل مـان برکت عشق
سیـــرت یـــوسف و اعـجاز مسیحا دارای
گشــته ام دور جهـــانرا و بدیــدم خــوبان
هر چه دارند همه ای شوخ تو تنـهـا داری
جهانمهر هروی
۱۴ می ۲۰۰۸