بجواب کاکا تیعون
چه بگویم به تو ای ســـرو قد و مــایه ناز
که مرا ساخته ای مست محبــت زین ساز
من نیم شاعرو لیکن سخنم شعر غم است
یا چه گویم که نگـــردد همـه این قصه دراز
بهتر است اینکه بگویم … خـــدا را بکـــدم
بهــــر یک قبـــــلۀ امیــــد بخـــــوانید نماز
که اگـــــر باز گشاید دری از رحمـــت حق
ملت مـــا به جهــــان باز شود سر افـــراز
لیک حـــرفی که نگفتم و همـــــه میدانند
ذلتی است که به این مـــردم ما آمده باز
دست هـــر اهریمن آلوده بخون مـــــردم
کس ندانـد… گره ای باز گشـــــاید زین راز
تا به کی دل به بتان مثل خسان میبندبد؟!
لحظــــۀ گــــوش کنید مُنزعه ی ایـــن آواز
هــــر که را دیده ای بنیـــاد ستم میطلبد
لیک با درد… همـــه امر نماینـــد که بساز
من نیم بنده ای هـــر آنکه غم ام افـــزاید
یا به هــــر قافله سالار نبــــوت دمســـاز
هر که از ظن خـــودش حرف مـــرا میداند
دخـــل و تفسیر کجا منطق، یا راز و نیاز
کاکا تیغون برو حــــرف حقیقت تو نگــــو
که ندارد سخـــن و حرف حقیقت اعــزاز
جهانمهر هروی
31 اگست 2008
از کاکا تیغون
یک زبان داده خدایم که دراز است دراز
حرف ها مانده بر آن تا که بر آرم آواز
می برآرم که به گوشی برسد ، گوش کجاست
شاید اعجاز شود یاکه کنم من اعجاز
لیک دانی تو که از خاکم و اعجازم نیست
باز اما چه کنم، گویم و می گویم باز
یک کمی بوی بد لاف زحرفم آمد
هرکه داند که شتر مرغ نداند پرواز
بی محل داده خروسی که اذان، سرببرش
کاکه تیغون تو زبان گیر که شد وقت نماز